رایحه الجنه

از خانه بیرون آمدم تا برای نماز به مسجد بروم. در راه خطری برایم پیش آمد و خداوند مرا از مرگ حتمی نجات داد.

به مسجد رسیدم. از شخصی که کنار در مسجد، خربزه می فروخت قیمتش را پرسیدم! گفت: خربزه های این طرف گران تر از آن طرف هستند. گفتم بعد از نماز می آیم و خربزه می خرم.

در نماز بودم که به فکر خربزه ها افتادم! از کدام بخرم؟! چقدر بخرم؟! و…

تا نماز تمام شد متوجه شدم در کل نماز، مشغول خربزه ها بوده ام!

خواستم از مسجد بیرون بروم که شخصی وارد مسجد شد، نزدیک من آمد و در گوشم گفت: خدایی که امروز تو را از مرگ حتمی نجات داد، آیا سزاوار است که در خانه ی او نماز خربزه ای بخوانی؟!

برخود لرزیدم و متوجه عیبم شدم، خواستم دامنش را بگیرم که او را نیافتم.

زیر باران، ص۵۶??

یک مقایسه ی کوتاه بین زینب کبری و همسر فرعون، عظمت مقام زینب کبری را نشان می دهد. در قرآن کریم، زن فرعون نمونه ی ایمان شناخته شده است، برای مرد و زن در طول زمان تا آخر دنیا، آن وقت مقایسه کنید زن فرعون را که به حضرت موسی ایمان آورده بود و دلبسته ی آن هدایتی شده بود که موسی عرضه می کرد، وقتی در زیر فشار شکنجه ی فرعونی قرار گرفت، که با همان شکنجه هم_ طبق نقل تواریخ و روایات_‌ از دنیا رفت، شکنجه ی جسمانی او، او را به فغان آورد: اذ قالت رب ابن لی عندک بیتا فی الجنه و نجنی من فرعون و عمله  ( تحریم آیه۱۲)  از خدای متعال درخواست کرد که پروردگارا! برای من در بهشت خانه ای بنا کن. در واقع، طلب مرگ می کرد؛ می خواست که از دنیا برود. 

و نجنی من فرعون و عمله؛ من را از دست فرعون و عمل گمراه کننده ی فرعون نجات بده.

در حالی که جناب آسیه_ همسر فرعون_ مشکلش، شکنجه اش، درد و رنجش، درد و رنج جسمانی بود؛ مثل حضرت زینب، چند برادر، دو فرزند، تعداد زیادی از نزدیکان و برادرزادگان را از دست نداده بود و در مقابل چشم خودش به قربانگاه نرفته بودند. این رنج های روحی که برای زینب کبری پیش آمد، اینها برای آسیه پیش نیامده بود. در روز عاشورا زینب کبری این همه عزیزان را در مقابل چشم خود دید که به قربانگاه رفته اند و شهید شده اند: حسین بن علی علیه السلام را دید، عباس را دید، علی اکبر را دید، قاسم را دید، فرزندان خودش را دید، دیگر برادران رادید. بعد از عاشورا، آن همه محنت ها را دید: تهاجم دشمن را، هتک احترام را، مسوولیت حفظ کودکان را، زنان را. عظمت این مصیبت ها را مگر می شود مقایسه کرد با مصائب جسمانی؟ اما در مقابل همه ی این مصائب، به پروردگار عالم عرض می کند: پروردگارا! این قربانی را از ما قبول کن. وقتی از او سوال می شود که چگونه دیدی؟ می فرماید: ما رأیت الّا جمیلا این همه مصیبت در چشم زینب کبری زیباست؛ چون از سوی خداست، چون برای اوست، چون در راه اوست، در راه اعلای کلمه اوست. ببینید این مقام، مقام چنین صبری، چنین دلدادگی نسبت به حق و حقیقت، چقدر متفاوت است با آن مقامی که قرآن کریم از آسیه نقل می کند. این، عظمت مقام زینب را نشان می دهد.کار برای خدا اینجور است. لذا نام زینب و کار زینب امروز الگوست و در دنیا ماندگار است. بقای دین اسلام، بقای راه خدا، ادامه ی پیمودن این راه به وسیله ی بندگان خدا، متکی شده است، مدد و نیرو گرفته است از کاری که حسین بن علی علیه السلام کرد و کاری که زینب کبری کرد. یعنی آن صبر عظیم، آن ایستادگی، آن تحمل مصائب و مشکلات موجب شد که امروز شما می بینید ارزش های دینی در دنیا، ارزش های رایج است. همه ی این ارزش های انسانی که در مکاتب گوناگون، منطبق با وجدان بشری است، ارزش هایی است که از دین برخاسته است؛ اینها را دین تعلیم داده است. کار برای خدا خاصیتش این است.

مشاهده شده در کتاب دنیا مزرعه اخرت، صفحه۱۳۳

لا وَحدةَ أوحشُ مِنَ العُجبِ     (حکمت۱۱۳) 

سیّئَةُ تَسوءُکَ خیر عندَالله مِن حسنة تُعجِبُکَ

(حکمت۴۶)

مردم از افراد خودبین وخودخواه متنفرند و از آن ها فاصله می گیرند و از سوی دیگر، افراد خودبین مردم را در حد دوستی خود نمی بینند و این برتری خیالی و وهمی، آن ها را از مردم جدا می سازد و به این ترتیب به تنهایی وحشتناکی گرفتار می شوند. حضرت علی علیه السلام می فرماید: لا وحدةَ أوحشُ منَ العُجب؛ هیچ انزوایی وحشتناک تر از خودپسندی نیست.

امام علی علیه السلام می فرماید: سیئة تسوءُکَ خیر عندالله من حسنة تُعجبُک؛ گناهی که تو را ناراحت کند، نزد خدا بهتر از کار خوبی است که تو را به خودبینی وادارد؛ زیرا هرگاه گناهی از انسان سر زند و پشیمان شود و به راستی توبه کند، توبه او گناهش را از میان می برد و عذابی را که مستحق آن بوده است، برطرف می سازد و پاداش توبه هم برای او حاصل می شود؛ ولی آن کس که واجبی را اطاعت می کند و مستحق ثواب می شود، اگر بر خودشیفته شود و بر مردم تکبر کند، ثواب عبادتش به سبب شیفتگی و غرور از میان می رود و بدون شک آن کس که ثواب توبه برای او آماده و عذاب گناه از او ساقط می شود، بهتر از کسی است که کار ثوابی انجام می دهد و مغرور می شود.

حکایت

پهلوانی هنرهای بسیار از خود نشان داده و پهلوانان جهان را بر زمین افکنده و شهرتی فراوان یافته بود. این توانایی و قدرت، او را مغرور ساخت و رو به آسمان کرد و گفت: بارخدایا! حال جبرئیل را بفرست تا با او دست و پنجه نرم کنم؛ زیرا در زمین کسی نیست که تاب مقاومت مرا داشته باشد. چند روز نشد که حق تعالی او را ضعیف و ناتوان کرد و برای شکستن غرورش او را به ویرانه ای انداخت. آنقدر ضعف بر او غالب شد که سرش را بر خشتی گذاشته بود و موشی بر رویش می جست و سر انگشتان پایش را به دندان می گزید و او قدرت نداشت تا پایش را جمع کند. صاحب دلی از کنار وی گذشت و گفت: خدا یکی از لشکرش را که از همه کوچک تر است بر تو مسلط فرمود تا متنبه شوی و از غرور توبه کنی. اگر استغفار کنی خداوند تو را می بخشد.

مشاهده شده در کتاب درسنامه نهج البلاغه صفحه ۲۱۰ 

مهارت های آغازین

۱.گشاده رویی

 گشاده رویی بنابر آموزه های روایی از ابتدایی ترین مهارت های ارتباطی محسوب شده و باعث می شود تا ارتباط فرد با دیگران تسهیل شود. سیره زندگی رسول اکرم صلی الله علیه و اله در ارتباط با دیگران به کارگیری این شیوه بوده است. امام باقرعلیه السلام می فرماید مردی نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله آمد و گفت: ای پیامبر خدا! مرا سفارشی کن، حضرت به او فرمود: با روی گشاده، با برادرت دیدار کن.

۲.لبخند زدن

لبخند زدن، از جمله رفتارهای غیر کلامی است که به نحوی مناسب، رفتار ارتباطی فرد مقابل را تقویت می کند. و او را به ادامه دادن ارتباط تشویق می کند. از امام صادق علیه السلام نیز روایت شده است: هر که به برادر(دینی) خود لبخند زند، برای او حسنه ای باشد.

۳.سلام کردن

در آموزه های دینی سلام دادن به برادر مسلمان هنگام دیدار یکدیگر، از حقوق مسلمان بر مسلمان دانسته شده و برای کسی که ارتباط خود را با سلام قبل از دیگری آغاز کند، پاداش بیشتری در نظر گرفته شده است. امام علی علیه السلام می فرماید: ‌سلام دادن، هفتاد ثواب دارد که ۶۹ ثواب آن برای سلام کننده است و یکی برای جواب دهنده.

۴.دست دادن

دست دادن باعث ترغیب فرد مقابل به ارتباط و گفتگو می شود. رسول اکرم صلی الله علیه و آله می فرمود: هرگاه باهم رو به رو شدید با سلام گفتن و دست دادن رو به رو شوید و چون از یکدیگر جدا شدید، با آمرزش خواهی برای یکدیگر جدا شوید.

۵.در آغوش کشیدن

در آغوش کشیدن، گرمی و صمیمیت بیشتری را به فرد مقابل القا کرده و نگرش مثبتی ایجاد می کند. امام صادق علیه السلام این ارتباط را برای کسی که از سفر برگشته، سلامی کامل می داند و می فرماید: تحیّت کامل به شخص غیر مسافر دست دادن با اوست و سلام کامل برای آنکه از سفر باز آمده در آغوش کشیدن اوست.

۶.بوسیدن

بوسیدن در کنار دست دادن و در آغوش کشیدن می تواند نشان دهنده ی میزان علاقه و علامت توجه ما به فرد مقابل باشد. بوسیدن در موقعیت های مختلف ارتباطی، نتایج مختلفی به بار می آورد. امام علی علیه السلام می فرماید: بوسیدن فرزند مهر و محبت است و بوسیدن همسر شهوت و بوسیدن پدر و مادر عبادت و بوسیدن برادر ایمانی، دین است.

۸.تماس چشمی

چشم ها و اطراف آن، گویا ترین نشانه های ارتباطی هستند. چشم ها از حالت های درونی ما حکایت دارند. آنها عشق و اعتماد به یک شخص یا دور بودن، صمیمی نبودن و قطع رابطه با دیگری را منتقل می سازند. میزان علاقه و توجه فرد را می توان از چشم ها فهمید. آنان که به همدیگر علاقه دارند مدت زمان بیشتری را به ارتباط چشمی می گذرانند. امام علی علیه السلام می فرماید: دوستی رشته ای است که زبان به آن گویاست و دیدگان از آن حکایت گرند.

۹.اعلام دوستی

هرگاه میان دو نفر ارتباط عاطفی برقرار شد و از ارتباط ساده و ابتدایی فراتر رفت، شایسته آن است که فرد مقابل از میزان علاقه با خبر شود تا بدین شکل ارتباط محکم تر شود. پیامبر خدا صلی الله علیه و آله می فرماید: هر گاه کسی از شما برادرش را دوست داشت، او را باخبر کند؛ چرا که این کار، افراد را بیشتر به هم می پیوندد.

مشاهده شده در کتاب مهارت های زندگی، صفحه۴۲_۵۲

آغاز امامت امام زمان( عجل الله تعالی فرجه الشریف) مبارک باد.

چقدر شبیه لیله القدر است امشب!

 شبی که ردای امامت 

           در قامت زیبای تو…

                         قدر می گیرد!

و نهال امامت با برق چشمان تو قد می کشد!

آقاجان؛ ردای امامت مبارکت…

ما سالهاست قامتت را در خیالمان به تصویر می کشیم!

اما… نزدیک است؛

روزی که هیبت حیدری ات،

هوش از سرمان ببرد

الیس الصبح بقریب؟