قبله پنهان
در اوایل اسارت،ما را از (العماره)به بغداد انتقال دادند و یک راست به سازمان امنیت بردند.وقتی به آنجا رسیدیم،موقع خواندن نماز بود،اما عراقی‌ها اجازه این کار را به ما نمی دادند.ناچار روی زمین نشستیم و برای اینکه نگهبانان متوجه نشوند،نماز را به صورت نشسته خواندیم آن هم در چهار زاویه مختلف.چرا که حتی جرات پرسیدن جهت قبله را از مامورین عراقی نداشتیم
مشاهده شده در نماز خوبان،علی احمد پور ترکمانی،ص31
